Gen 50 | DutSVVA | STEP | Toen viel Jozef op zijns vaders aangezicht , en hij weende over hem, en kuste hem.

Genesis 50

1 Toen viel Jozef op zijns vaders aangezicht, en hij weende over hem, en kuste hem. ^{▼▼ kuste hem Alzo dat hij hem ook zonder twijfel, de ogen toegesloten heeft, gelijk God Jakob beloofd had, boven, Gen 46:4.} 2 En Jozef gebood zijn knechten, den medicijnmeesters, dat zij zijn vader balsemen zouden; en de medicijnmeesters balsemden Israël. ^{▼▼ zijn vader Dat is, het dode lichaam zijns vaders.
,} ^{▼▼ balsemen zouden; Een oud gebruik der oosterse volken, waardoor zij de dode lichamen met welriekende kruiden en krachtige specerijen bestrooid en gevuld en met zalf, daarvan gemaakt, bestreken hebben; welk gebruik de heidenen uit superstitie, maar de Israëlieten met een heilig nadenken, tot een getuigenis van de toekomende onverderfelijkheid onzer lichamen, onderhouden hebben. Zie 2Ch 16:14, en 2Ch 21:19; Mar 16:1; Joh 19:40.} 3 En veertig dagen werden aan hem vervuld; want alzo werden vervuld de dagen dergenen, die gebalsemd werden; en de Egyptenaars beweenden hem zeventig dagen. ^{▼▼ veertig dagen Te weten, opdat door het langdurige balsemen, de kracht van de kostbare kruiden en zalven al de leden des lichaams doortrekken mocht.
,} ^{▼▼ hem vervuld; Namelijk, aan Jakob.
,} ^{▼▼ zeventig dagen Langer dan de Israelieten Aäron en Mozes beweenden, hetwelk maar dertig dagen duurde; Num 20:29; Deu 34:8. Doch sommigen menen dat onder deze zeventig dagen, de voormelde veertig der balseming mede begrepen moeten worden. In welken zin het bewenen maar dertig dagen geduurd zou hebben.} 4 Als nu de dagen zijns bewenens over waren, zo sprak Jozef tot het huis van Farao, zeggende: Indiën ik nu genade gevonden heb in uw ogen, spreekt toch voor de oren van Farao, zeggende: ^{▼▼ huis van Faraö, Versta de vorsten, raadsheren en vrienden van Faraö, die dagelijks bij hem waren; want in den rouw zijnde, mocht Jozef bij den koning niet verschijnen, naar het gebruik van Egypte en van andere landen. Verg. Est 4:2.
,} ^{▼▼ genade gevonden Zie boven, Gen 18:3.} 5 Mijn vader heeft mij doen zweren, zeggende: Zie, ik sterf; in mijn graf, dat ik mij in het land Kanaän gegraven heb, daar zult gij mij begraven! Nu dan, laat mij toch optrekken, dat ik mijn vader begrave, dan zal ik wederkomen. ^{▼▼ Zie, ik sterf; Zie boven, Gen 48:21, en hier vs.24.
,} ^{▼▼ dat ik mij in Aldus hebben ook anderen, toen zij nog leefden, hun graf tegen hun dood laten bereiden. Zie 2Ch 16:14; Isa 22:16; Mat 27:60.} 6 En Farao zeide: Trek op en begraaf uw vader, gelijk als hij u heeft doen zweren. 7 En Jozef toog op, om zijn vader te begraven; en met hem togen op alle Farao’s knechten, de oudsten van zijn huis, en al de oudsten des lands van Egypte; ^{▼▼ alle Dat is, het merendeel, te weten, allen die bij de hand waren, en van huis konden wezen. Verg. Mat 3:5.
,} ^{▼▼ Faraö's knechten, Zijn hofdienaren en edellieden; zie boven, Gen 20:8.
,} ^{▼▼ oudsten van zijn Zijn raadsheren en andere mannen van staat.
,} ^{▼▼ huis, en al Dat is, hofgezin. Zie boven, Gen 34:19.
,} ^{▼▼ de oudsten des lands van Vorsten, officieren en aanzienlijken des lands.} 8 Daartoe het ganse huis van Jozef, en zijn broeders, en het huis zijns vaders; alleen hun kleine kinderen, en hun schapen, en hun runderen lieten zij in het land Gosen. ^{▼▼ huis Jozefs, Dat is, huisgezin, huisgenoten, dienaars en knechten; verg. de aantekeningen op het voorgaande vs. en boven, Gen 7:1.
,} ^{▼▼ schapen, en hun Dat is, hun klein en groot vee. Zie boven, Gen 12:16.} 9 En met hem togen op, zo wagenen als ruiteren; en het was een zeer zwaar heir. ^{▼▼ zwaar heir Dat is, groot in menigte. Aldus wordt een zwaar volk genoemd, Num 20:20, en 1Ki 3:9, hetwelk uitgelegd wordt een groot volk; 2Ch 1:10. Zie ook 1Ki 10:2, en 2Ki 6:14.} 10 Toen zij nu aan het plein van het doornbos kwamen, dat aan gene zijde van de Jordaan is, hielden zij daar een grote en zeer zware rouwklage; en hij maakte zijn vader een rouw van zeven dagen. ^{▼▼ plein van Versta hier een effen, ledige en open plaats, die met doornen bezet, of omtuind was, of omtrent welke een menigte van doornen groeiden.
,} ^{▼▼ doornbos Datzelfde woord hebben wij Jdg 9:14; Psa 58:10. Anderen behouden het Hebreeuwse woord ATAD als den eigen naam van deze plaats.
,} ^{▼▼ aan gene zijde Ten aanzien van de plaats, waar Mozes was, toen hij dit schreEf.
,} ^{▼▼ Jordaan is, Zie boven, Gen 13:10.
,} ^{▼▼ hielden zij Hebr. zo rouwklaagden zij daar een rouwklacht.
,} ^{▼▼ zeven dagen Dat is, Jozef verordende den tijd van zeven dagen, om te beschikken al wat tot het rouwdragen en de begrafenis nodig was; zie Ecc 12:13.} 11 Als de inwoners des lands, de Kanaänieten, dien rouw zagen op het plein van het doornbos, zo zeiden zij: Dit is een zware rouw der Egyptenaren; daarom noemde men haar naam Abel-mizraim, die aan het veer van de Jordaan is. ^{▼▼ inwoners des Hebr. de inwoner; alzo in het volgende, de Kanaäniet.
,} ^{▼▼ zijn naam Te weten, der voorzegde plaats.
,} ^{▼▼ Abel-Mizráïm, Dat is, de rouw der Egyptenaars, of, de rouwdragers der Egyptenaars.
,} ^{▼▼ die aan het veer Aldus in het voorgaande, vs.10.} 12 En zijn zonen deden hem, gelijk als hij hun geboden had; ^{▼▼ hem zo, Namelijk, Jakob.
,} ^{▼▼ hij hun Zie boven, Gen 49:29.} 13 Want zijn zonen voerden hem in het land Kanaän, en begroeven hem in de spelonk des akkers van Machpela, welke Abraham met den akker gekocht had tot een erfbegrafenis van Efron, den Hethiet, tegenover Mamre. ^{▼▼ Machpéla, Zie boven, Gen 49:30.
,} ^{▼▼ Mamre Zie boven, Gen 49:30.} 14 Daarna keerde Jozef weder in Egypte, hij en zijn broeders, en allen, die met hem opgetogen waren, om zijn vader te begraven, nadat hij zijn vader begraven had. 15 Toen Jozefs broeders zagen, dat hun vader dood was, zo zeiden zij: Misschien zal ons Jozef haten, en hij zal ons gewisselijk vergelden al het kwaad, dat wij hem aangedaan hebben. ^{▼▼ gewisselijk Hebr. vergeldende vergelden, of, wederkeren.
,} ^{▼▼ aangedaan hebben Hebr. weder gedaan, of, vergolden hebben; te weten, voor al die ootmoedige beden en vriendelijke smekingen, die hij, in onze handen zijnde, aan ons gedaan heeft, en wij hem afgeslagen hebben. Zie boven, Gen 42:21, alzo onder, vs.17.} 16 Daarom ontboden zij aan Jozef, zeggende: Uw vader heeft bevolen voor zijn dood, zeggende: ^{▼▼ ontboden zij Hebr. zij hebben bevolen aan, of, tot Jozef; dat is, zij hebben tot Jozef enigen afgevaardigd, wien zij bevolen hebben hem uit hun naam wat aan te dienen.
,} ^{▼▼ Uw vader heeft Zij begeren vergiffenis van Jozef, gebruikende daartoe vier redenen:I. Omdat hun vader [zoals zij zeggen] dit vóór zijn dood begeerd had;II. Omdat zij zijn broeders waren;III. Omdat zij berouw hadden en hun zonden bekenden;IV. Omdat zij van één religie met hem waren.} 17 Zo zult gij tot Jozef zeggen: Ei, vergeef toch de overtreding uwer broederen, en hun zonde; want zij hebben u kwaad aangedaan; maar nu vergeef toch de overtreding der dienaren van den God uws vaders! En Jozef weende, als zij tot hem spraken. ^{▼▼ der dienaren Die denzelfden God met u dienen, die ons bevolen heeft elkander de misdaden te vergeven, gelijk wij begeren, dat Hij ons genadig is.
,} ^{▼▼ van den God Zie boven, Gen 26:24, en Gen 31:42.
,} ^{▼▼ weende als zij Zonder twijfel, omdat zij zeer bewogen spraken van een zaak, die hij zonder beweging niet kon aanhoren, te meer omdat hij hun vrees voor straf bemerkte en wantrouwen op zijn goedheid.} 18 Daarna kwamen ook zijn broeders, en vielen voor hem neder, en zeiden: Zie, wij zijn u tot knechten! ^{▼▼ Daarna kwamen Te weten, nadat zij gehoord hadden het rapport dergenen, die zij tot Jozef afgevaardigd hadden.} 19 En Jozef zeide tot hen: Vreest niet; want ben ik in de plaats van God? ^{▼▼ ben ik in Dat is, ben ik God, die de macht zou hebben u kwaad te doen, die God door mij goed doen en behouden wil?} 20 Gijlieden wel, gij hebt kwaad tegen mij gedacht; doch God heeft dat ten goede gedacht; opdat Hij deed, gelijk het te dezen dage is, om een groot volk in het leven te behouden. ^{▼▼ gelijk het te Dat is, gelijk het heden blijkt, en voor alle mensen openbaar is.} 21 Nu dan, vreest niet! Ik zal u en uw kleine kinderen onderhouden. Zo troostte hij hen, en sprak naar hun hart. ^{▼▼ sprak naar hun Zie boven, Gen 34:3.} 22 Jozef dan woonde in Egypte, hij en het huis zijns vaders; en Jozef leefde honderd en tien jaren. 23 En Jozef zag van Efraïm kinderen, van het derde gelid; ook werden de zonen van Machir, den zoon van Manasse, op Jozefs knieën geboren. ^{▼▼ kinderen des Hebr. kinderen der derden; dat is, kinderen tot in het derde gelid; dat is, kinderen van kindskinderen. Zie van dergelijken zegen Job 42:16, en Psa 128:6. Hier begint vervuld te worden de profetie van Jakob, boven, Gen 48:19.
,} ^{▼▼ Jozefs knieën Dat is, die Jozef in hun eerste jonkheid van blijdschap en vermaak op zijn schoot placht te zetten, en daarmede te spelen, gelijk men met de kleine kindertjes gewoonlijk doet; verg. boven, Gen 30:3.} 24 En Jozef zeide tot zijn broederen: Ik sterf; maar God zal u gewisselijk bezoeken, en Hij zal u doen optrekken uit dit land, in het land, hetwelk hij aan Abraham, Izak en Jakob gezworen heeft. ^{▼▼ Ik sterf; Zie boven, vs.5.
,} ^{▼▼ bezoeken, en Hebr. bezoekende bezoeken; dat is, Hij zal u zekerlijk bezoeken, te weten, naar zijn genade; om u wèl te doen en zijn beloften aan u te volbrengen; zie boven, Gen 21:1, en hier het volgende vs.} 25 En Jozef deed de zonen van Israël zweren, zeggende: God zal u gewisselijk bezoeken, zo zult gij mijn beenderen van hier opvoeren! ^{▼▼ zult gij mijn Dit beveelt hij, niet uit superstitie, maar uit een vast geloof, waardoor hij voor zeker hield, dat zijn geslacht het land Kanaän bezitten zou, en dat hetzelve hun allen was tot een voorbeeld en onderpand van het hemelse Kanaän; begerende uit zulke oorzaak, dat zijn beenderen daar eindelijk zouden heengevoerd worden; zie Heb 11:22.} 26 En Jozef stierf, honderd en tien jaren oud zijnde; en zij balsemden hem, en men leide hem in een kist in Egypte. ^{▼▼ honderd en tien jaren Hebr. een zoon van honderd en tien jaren.
,} ^{▼▼ balsemden hem, Zie boven, vs.2.
,} ^{▼▼ kist in Egypte Waarin zijn dood lichaam is bewaard geweest, om te zijner tijd naar het land Kanaän vervoerd te mogen worden, hetwelk honderd vijf en vijftig jaren daarna geschied is, toen de kinderen Israëls uit Egypte togen.}